တစ္ခ်က္ၿပံဳးရင္ တစ္ရက္အသက္ရည္တယ္တဲ့ .....
တစ္ခါတုန္းက ေတာရြာတစ္ရြာမွာေနထိုင္တဲ့ လူႀကီးတစ္ဦးက
ၿမိဳ႕မွာေနတဲ့သူရဲ႕သားဆီကိုအလည္အပတ္သြားပါသတဲ့၊
သူသြားရာမွာ ဘဲအရွင္တစ္ေကာင္ကိုလည္းယူေဆာင္သြားပါတယ္။
ၿမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ ဘဲတစ္ေကာင္ကိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့သူ႔ကို ၿမိဳ႕ကလူေတြ
လိုက္ၾကည့္တာကိုခံရေတာ့
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ဘဲကိုလူမျမင္ေအာင္ ေဘာင္းဘီထဲထည့္တားလိုက္ပါေရာ၊
ၿပီးေတာ့ ဘဲအသက္ရႈႏိုင္ဖို႔ ေဘာင္းဘီကို ၾကယ္သီးသာတတ္ၿပီး
ဇစ္ကိုဆြဲမတင္ထားေတာ့ပဲ ဟထားလိုက္ပါသတဲ့ ၊
ကားမွတ္တိုင္မွာ ကားေစာင့္ေနခိုက္မွာ သူနဲ႔သက္တူရြယ္တူ
မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕ေဘာင္းဘီဇစ္အဟကို
ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနတာကိုေတြ႔ေတာ့ သူေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသြားၿပီး ေမးလိုက္တယ္
"ခင္ဗ်ားက ဘာၾကည့္ေနတာလဲဗ် ၾကည့္ေနတာ မျမင္ဘူးတာၾကေနတာပဲ"
အဲဒီမိန္းမကလည္း ခပ္ဆတ္ဆတ္ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္တာကေတာ့
"မျမင္ဘူးလို႔ ၾကည့္တာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီလိုေပကလပ္ ေပကလပ္ လုပ္ျပေနတဲ့ဟာကိုေတာ့
ခုမွျမင္ဘူးလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာကိုၾကည့္သြားတာ"
........................................................................................
ၿမိဳ႕ေပၚက စက္ဘီးအေရာင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္က ေတာရြာေလးတစ္ရြာကို
စက္ဘီးအေရာင္းျမွင့္တင္ေရး သြားပါေရာ၊
အေရာင္းစာေရးတစ္ေယာက္က ရြာကႏြားေမြးထားတဲ့ အဘိုးအိုတစ္ဦးကို
စက္ဘီးေကာင္းေၾကာင္း ရွင္းျပၿပီး တစ္စီး၀ယ္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္၊
" မ၀ယ္ေတာ့ပါဘူးကြာ စက္ဘီးက ႏြားေတြေလာက္ ေကာင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး"
" ဟာ အဘကလည္း စက္ဘီးက ႏြားေျပးတာကိုေလာက္ေတာ့ အသာေလးပဲ
ေက်ာ္တက္သြားႏိုင္တာေပါ့၊ မယံုရင္
တစ္စီးေလာက္ ၀ယ္စီးၾကည့္ပါလား အဘရာ၊ စက္ဘီးေကာင္းတာ အဘလက္ခံသြားမွပါ။"
" ဟိတ္ေကာင္ မင္း စက္ဘီးကို ႏြားႏို႔ရေအာင္ အရင္ညွစ္ျပ ရရင္ငါ၀ယ္မယ္ ဒါပဲ "
.............................................................................................
ေရျပင္တစ္ေနရာရွိ သေဘၤာတစ္စင္းတြင္ သေဘၤာသားႏွင္႕ ကက္ပတိန္ ၂
ေယာက္သာရွိသည္။ ၂ ေယာက္တည္းရွိေသာေၾကာင္႕ သေဘၤာ၏ တစ္ေန႕တာျဖစ္စဥ္မ်ားကို
မွတ္တမ္းေရးရန္ တစ္ေယာက္တစ္လွည္႕တာ၀န္ယူရသည္။
ကက္ပတိန္အလွည္႕တြင္ သေဘၤာသားအရက္မူးေနေသာေၾကာင္႕ "ယေန႕
သေဘၤာသားအရက္မူးသည္" ဟုေရးလိုက္သည္။
သေဘၤာသားအမူးေျပေသာအခါ က်ေနာ္အရက္တစ္ခါပဲ ေသာက္မိေသာေၾကာင္႕
အရက္သမားအျဖစ္မခံႏိုင္ပါ။ ထုိမွတ္ခ်က္ကိုျပန္ဖ်က္ေပးပါ ဟုေျပာေသာအခါ
ကက္ပတိန္က အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္းေရးတာကြ ဟုဆိုကာ မဖ်က္ေပးဘဲေနသည္။
သေဘၤာသားစိတ္ဆိုးၿပီး မွတ္ထားသည္။ ေနာက္ေန႕ သေဘၤာသားအလွည္႕က်ေသာအခါ
အမွန္အတိုင္းဤသို႕ေရးလိုက္သည္။
"ယေန႕ကက္ပတိန္ အရက္မမူးပါ။"
..................................................................................................
ဤသို႔ ေျပာေနသံကို တစ္ေနရာတြင္ ၾကားခဲ႔ရသည္ ။
*"ငါေသတဲ႔အခါမွာ ငါ႔အဘိုးလိုပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း
ေသသြားခ်င္တယ္ကြာ၊ သူ႔ကားထဲက ခရီးသည္ေတြလိုေတာ႔ စူးစူး၀ါး၀ါး
ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး မေသခ်င္ဘူး"
...
ပါေမာကၡ က ေက်ာင္းသားအား ေနာက္ဆံုး စာေမးပဲြအတြက္ လူေတြ႕ စစ္ေမးေနသည္။
" ေရႊ နဲ႔ အသိဥာဏ္ နွစ္ခုယွဥ္လာရင္ မင္းဘာကို ေရြးခ်ယ္ မလဲ "
" ေရႊကို ယူမွာေပ့ါ "
" ဆရာကေတာ့ အသိဥာဏ္ကို ယူမယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ သိလား "
" သိပါတယ္ ၊ မိမိမွာ မျပည့္စံုတာကို ယူခ်င္ၾကတာဟာ လူ႕သဘာ၀ပဲ ဥစၥာ "
...
ေယာက်ာ္းျဖစ္သူ အလုပ္က ျပန္လာသည္။ မိန္းမျဖစ္သူရဲ႕ ညိုးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာကုိ
ၾကည့္ကာ အိမ္တြင္ တစ္ခုခုျဖစ္ျပီဟု သိလုိက္သည္..
ေယာက်ာ္း ။ ။"မေကာင္းတဲ့ သတင္းနဲ႕ ငါ့ကုိ မၾကိဳနဲ႕ကြာ၊ ရုံးမွာ
စိတ္ညစ္ရတာနဲ႕ကုိပဲ ငါ့မွာ လုံေလာက္ေနျပီ"
မိန္းမ။ ။ေကာင္းျပီ ရွင္ကုိ သတင္းေကာင္းနဲ႕ အရင္ေျပာမယ္၊ ကြ်န္မတုိ႕ဆီမွာ
ကေလးငါးေယာက္ ရွိတယ္ေနာ္။
အဲ - ေလးေယာက္ဟာ ဒီေန႕မွာ ေျခေထာက္ေရာ လက္ေရာ မက်ိဳးဘူး"
...
ေအာက္ကဟာသေလး၂ခုကေတာ့ E-mail ထဲကုိေရာက္လာတဲ့ ေမးလ္ေလးထဲက ဟာသေလးေတြပါ..
မူရင္းေရးသားသူကုိ မသိပါဘူး။ အားလုံးမဟုတ္ရင္ေတာင္မွ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့
ျပဳံးရယ္ႏုိင္မယ္ထင္လုိ႕ တင္ေပးလုိက္တာပါ..
၁။ "ကေလးေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ…."
တခါတုန္းကေပါ့။ စာေတြ ေကာင္းေကာင္းမသင္ပဲ အတန္းေတြေအာင္ေပးတဲ့ေခတ္၊
ဆရာဆရာမ မလုံေလာက္၊ စာသင္ အေထာက္အကူ ပစၥၫ္းေတြ မစုံလင္တဲ့ ေခတ္ဆုိပါစုိ႕။
ပညာေရး၀န္ၾကီး တစ္ဦးဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ
ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဖုိ႕ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာက
ဘာ၀န္ၾကီး ညာ၀န္ၾကီး ဆုိရင္ လက္အုပ္ ကေလးေတြခ်ီျပီး အရုိအေသေပးၾကတာေပါ့။
ဒီလုိနဲ႕ အတန္းတတန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွ ကမၻာလုံးတလုံး
တင္ထားတာေတြ႕လုိ႕ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးဖုိ႕ အၾကံရလုိက္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား တေယာက္ကုိ
"ဒီကမၻာလုံးၾကီးဟာ ဘာလုိ႕ နွစ္ဆယ့္သုံး ႏွစ္ပုိင္းတပုိင္း ဒီဂရီ
တိမ္းေစာင္းေနရတာလဲကြ" ဆုိျပီး ေမးလုိက္ပါသတဲ့။
အေမးခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားလညး္ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႕ "ဒါကြ်န္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး"
ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္။
ဒါနဲ႕ ေနာက္နားက ေက်ာင္းသား တစ္ဦးကုိ ထပ္ေမးျပန္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း
ေခါင္းကေလးခါျပီး "ကြ်န္ေတာ္က ဒီေန႕မွ ဒီအခန္းကုိ ေျပာင္းလာတာ။
က်ေနာ္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး" လုိ႕ျပန္ေျဖတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ ေဒါသ ထြက္လာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္
အနားက ေက်ာင္းဆရာမ ဖက္လွည့္ျပီး "ဒါဘယ္လုိ ျဖစ္ရတာလဲဗ်" လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။
ဆရာမက လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕ "ဒါ ကေလးေတြ
လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးရွင္။ ဒီကမၻာလုံးၾကီးက ၀ယ္လာကတည္းက ဒီလုိပဲ
ေစာင္းေနတာပါ" တဲ့
၀န္ၾကီးလည္း ေဒါသေတြထြက္ မ်က္နာေတြနီျပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဖက္
လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ အစအဆုံး အေျခအေနကို သိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးလည္း
မတတ္သာေတာ့ပဲ ခါးကေလးညႊတ္ အရုိအေသျပဳရင္း အခုလုိ ရွင္းျပလုိက္ပါသတဲ့ဗ်ာ..
"၀န္ၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ေျပာရမွာေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပရရင္
က်ေနာ္တုိ႕ ေက်ာင္းကရံပုံေငြ အခက္အခဲရွိေနတာေၾကာင့္ ေစ်းခ်ိဳတဲ့
လမ္းေဘးေစ်းမွာ ၀ယ္ခဲ့မိလုိ႕ တိမ္းေစာင္းေနတာပါ" တဲ့ဗ်ာ...
၂။ နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲ
တခါတုန္းက ပညာေရးဌာနက စစ္ေဆးေရးအရာရွိတေယာက္ဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕က
စာသင္ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ စစ္ေဆးရင္း ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ုိ
ေမးလုိက္ပါတယ္။
"နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲကြ"
ေက်ာင္းသားေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ရြံ႕သြားပါတယ္။ အသံေတြတုန္ျပီး… "က်
က်ေနာ္ မသတ္ဘူး" တဲ့။
ပညာေရးအရာရွိဟာ ကေလးရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ အေတာ္ေလး မေက်မနပ္ျဖစ္သြားျပီး
အတန္းပိုင္ ဆရာမကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္တယ္။ အတန္းပိုင္ ဆရာမလည္း
ကမန္းကတမ္းနဲ႕ ေက်ာင္းသားေလးအတြက္ စိတ္ပူျပီး ေက်ာင္းသားေလးဖက္က
ကာကြယ္ျပီး ေျပာလုိက္တာက-
"ဒီေက်ာင္းသားေလးဟာ အတန္းထဲမွာ သိပ္ေအးပါတယ္ဆရာ။ ေက်ာင္းသားေတြ
အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ရန္ျဖစ္တာ မရွိပါဘူး။ သူသတ္တာေတာ့
မဟုတ္နုိင္ဘူးထင္ပါတယ္ရွင္" တဲ့။
စစ္ေဆးေရး အရာရွိလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ မ်က္စိမ်က္နွာပ်က္ျပီး
ျပန္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကုိ ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနဆီ
စာသင္လုိက္သတဲ့။ ဒီလုိနဲ႕ မၾကာခင္ ၀န္ၾကီးဌာနက အခုလုိ စာျပန္လာပါေတာ့တယ္။
"နတ္ရွင္ေနာင္ ေသတာလည္းၾကာပါျပီ။ ေနာက္ထပ္ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြ
လုပ္မေနပါနဲ႕" ေတာ့တဲ့ဗ်ာ။
တစ္ခါတုန္းက ေတာရြာတစ္ရြာမွာေနထိုင္တဲ့ လူႀကီးတစ္ဦးက
ၿမိဳ႕မွာေနတဲ့သူရဲ႕သားဆီကိုအလည္အပတ္သြားပါသတဲ့၊
သူသြားရာမွာ ဘဲအရွင္တစ္ေကာင္ကိုလည္းယူေဆာင္သြားပါတယ္။
ၿမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ ဘဲတစ္ေကာင္ကိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့သူ႔ကို ၿမိဳ႕ကလူေတြ
လိုက္ၾကည့္တာကိုခံရေတာ့
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ဘဲကိုလူမျမင္ေအာင္ ေဘာင္းဘီထဲထည့္တားလိုက္ပါေရာ၊
ၿပီးေတာ့ ဘဲအသက္ရႈႏိုင္ဖို႔ ေဘာင္းဘီကို ၾကယ္သီးသာတတ္ၿပီး
ဇစ္ကိုဆြဲမတင္ထားေတာ့ပဲ ဟထားလိုက္ပါသတဲ့ ၊
ကားမွတ္တိုင္မွာ ကားေစာင့္ေနခိုက္မွာ သူနဲ႔သက္တူရြယ္တူ
မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕ေဘာင္းဘီဇစ္အဟကို
ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနတာကိုေတြ႔ေတာ့ သူေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသြားၿပီး ေမးလိုက္တယ္
"ခင္ဗ်ားက ဘာၾကည့္ေနတာလဲဗ် ၾကည့္ေနတာ မျမင္ဘူးတာၾကေနတာပဲ"
အဲဒီမိန္းမကလည္း ခပ္ဆတ္ဆတ္ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္တာကေတာ့
"မျမင္ဘူးလို႔ ၾကည့္တာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီလိုေပကလပ္ ေပကလပ္ လုပ္ျပေနတဲ့ဟာကိုေတာ့
ခုမွျမင္ဘူးလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာကိုၾကည့္သြားတာ"
........................................................................................
ၿမိဳ႕ေပၚက စက္ဘီးအေရာင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္က ေတာရြာေလးတစ္ရြာကို
စက္ဘီးအေရာင္းျမွင့္တင္ေရး သြားပါေရာ၊
အေရာင္းစာေရးတစ္ေယာက္က ရြာကႏြားေမြးထားတဲ့ အဘိုးအိုတစ္ဦးကို
စက္ဘီးေကာင္းေၾကာင္း ရွင္းျပၿပီး တစ္စီး၀ယ္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္၊
" မ၀ယ္ေတာ့ပါဘူးကြာ စက္ဘီးက ႏြားေတြေလာက္ ေကာင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး"
" ဟာ အဘကလည္း စက္ဘီးက ႏြားေျပးတာကိုေလာက္ေတာ့ အသာေလးပဲ
ေက်ာ္တက္သြားႏိုင္တာေပါ့၊ မယံုရင္
တစ္စီးေလာက္ ၀ယ္စီးၾကည့္ပါလား အဘရာ၊ စက္ဘီးေကာင္းတာ အဘလက္ခံသြားမွပါ။"
" ဟိတ္ေကာင္ မင္း စက္ဘီးကို ႏြားႏို႔ရေအာင္ အရင္ညွစ္ျပ ရရင္ငါ၀ယ္မယ္ ဒါပဲ "
.............................................................................................
ေရျပင္တစ္ေနရာရွိ သေဘၤာတစ္စင္းတြင္ သေဘၤာသားႏွင္႕ ကက္ပတိန္ ၂
ေယာက္သာရွိသည္။ ၂ ေယာက္တည္းရွိေသာေၾကာင္႕ သေဘၤာ၏ တစ္ေန႕တာျဖစ္စဥ္မ်ားကို
မွတ္တမ္းေရးရန္ တစ္ေယာက္တစ္လွည္႕တာ၀န္ယူရသည္။
ကက္ပတိန္အလွည္႕တြင္ သေဘၤာသားအရက္မူးေနေသာေၾကာင္႕ "ယေန႕
သေဘၤာသားအရက္မူးသည္" ဟုေရးလိုက္သည္။
သေဘၤာသားအမူးေျပေသာအခါ က်ေနာ္အရက္တစ္ခါပဲ ေသာက္မိေသာေၾကာင္႕
အရက္သမားအျဖစ္မခံႏိုင္ပါ။ ထုိမွတ္ခ်က္ကိုျပန္ဖ်က္ေပးပါ ဟုေျပာေသာအခါ
ကက္ပတိန္က အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္းေရးတာကြ ဟုဆိုကာ မဖ်က္ေပးဘဲေနသည္။
သေဘၤာသားစိတ္ဆိုးၿပီး မွတ္ထားသည္။ ေနာက္ေန႕ သေဘၤာသားအလွည္႕က်ေသာအခါ
အမွန္အတိုင္းဤသို႕ေရးလိုက္သည္။
"ယေန႕ကက္ပတိန္ အရက္မမူးပါ။"
..................................................................................................
ဤသို႔ ေျပာေနသံကို တစ္ေနရာတြင္ ၾကားခဲ႔ရသည္ ။
*"ငါေသတဲ႔အခါမွာ ငါ႔အဘိုးလိုပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း
ေသသြားခ်င္တယ္ကြာ၊ သူ႔ကားထဲက ခရီးသည္ေတြလိုေတာ႔ စူးစူး၀ါး၀ါး
ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး မေသခ်င္ဘူး"
...
ပါေမာကၡ က ေက်ာင္းသားအား ေနာက္ဆံုး စာေမးပဲြအတြက္ လူေတြ႕ စစ္ေမးေနသည္။
" ေရႊ နဲ႔ အသိဥာဏ္ နွစ္ခုယွဥ္လာရင္ မင္းဘာကို ေရြးခ်ယ္ မလဲ "
" ေရႊကို ယူမွာေပ့ါ "
" ဆရာကေတာ့ အသိဥာဏ္ကို ယူမယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ သိလား "
" သိပါတယ္ ၊ မိမိမွာ မျပည့္စံုတာကို ယူခ်င္ၾကတာဟာ လူ႕သဘာ၀ပဲ ဥစၥာ "
...
ေယာက်ာ္းျဖစ္သူ အလုပ္က ျပန္လာသည္။ မိန္းမျဖစ္သူရဲ႕ ညိုးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာကုိ
ၾကည့္ကာ အိမ္တြင္ တစ္ခုခုျဖစ္ျပီဟု သိလုိက္သည္..
ေယာက်ာ္း ။ ။"မေကာင္းတဲ့ သတင္းနဲ႕ ငါ့ကုိ မၾကိဳနဲ႕ကြာ၊ ရုံးမွာ
စိတ္ညစ္ရတာနဲ႕ကုိပဲ ငါ့မွာ လုံေလာက္ေနျပီ"
မိန္းမ။ ။ေကာင္းျပီ ရွင္ကုိ သတင္းေကာင္းနဲ႕ အရင္ေျပာမယ္၊ ကြ်န္မတုိ႕ဆီမွာ
ကေလးငါးေယာက္ ရွိတယ္ေနာ္။
အဲ - ေလးေယာက္ဟာ ဒီေန႕မွာ ေျခေထာက္ေရာ လက္ေရာ မက်ိဳးဘူး"
...
ေအာက္ကဟာသေလး၂ခုကေတာ့ E-mail ထဲကုိေရာက္လာတဲ့ ေမးလ္ေလးထဲက ဟာသေလးေတြပါ..
မူရင္းေရးသားသူကုိ မသိပါဘူး။ အားလုံးမဟုတ္ရင္ေတာင္မွ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့
ျပဳံးရယ္ႏုိင္မယ္ထင္လုိ႕ တင္ေပးလုိက္တာပါ..
၁။ "ကေလးေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ…."
တခါတုန္းကေပါ့။ စာေတြ ေကာင္းေကာင္းမသင္ပဲ အတန္းေတြေအာင္ေပးတဲ့ေခတ္၊
ဆရာဆရာမ မလုံေလာက္၊ စာသင္ အေထာက္အကူ ပစၥၫ္းေတြ မစုံလင္တဲ့ ေခတ္ဆုိပါစုိ႕။
ပညာေရး၀န္ၾကီး တစ္ဦးဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ
ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဖုိ႕ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာက
ဘာ၀န္ၾကီး ညာ၀န္ၾကီး ဆုိရင္ လက္အုပ္ ကေလးေတြခ်ီျပီး အရုိအေသေပးၾကတာေပါ့။
ဒီလုိနဲ႕ အတန္းတတန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွ ကမၻာလုံးတလုံး
တင္ထားတာေတြ႕လုိ႕ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးဖုိ႕ အၾကံရလုိက္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား တေယာက္ကုိ
"ဒီကမၻာလုံးၾကီးဟာ ဘာလုိ႕ နွစ္ဆယ့္သုံး ႏွစ္ပုိင္းတပုိင္း ဒီဂရီ
တိမ္းေစာင္းေနရတာလဲကြ" ဆုိျပီး ေမးလုိက္ပါသတဲ့။
အေမးခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားလညး္ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႕ "ဒါကြ်န္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး"
ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္။
ဒါနဲ႕ ေနာက္နားက ေက်ာင္းသား တစ္ဦးကုိ ထပ္ေမးျပန္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း
ေခါင္းကေလးခါျပီး "ကြ်န္ေတာ္က ဒီေန႕မွ ဒီအခန္းကုိ ေျပာင္းလာတာ။
က်ေနာ္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး" လုိ႕ျပန္ေျဖတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ ေဒါသ ထြက္လာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္
အနားက ေက်ာင္းဆရာမ ဖက္လွည့္ျပီး "ဒါဘယ္လုိ ျဖစ္ရတာလဲဗ်" လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။
ဆရာမက လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕ "ဒါ ကေလးေတြ
လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးရွင္။ ဒီကမၻာလုံးၾကီးက ၀ယ္လာကတည္းက ဒီလုိပဲ
ေစာင္းေနတာပါ" တဲ့
၀န္ၾကီးလည္း ေဒါသေတြထြက္ မ်က္နာေတြနီျပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဖက္
လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ အစအဆုံး အေျခအေနကို သိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးလည္း
မတတ္သာေတာ့ပဲ ခါးကေလးညႊတ္ အရုိအေသျပဳရင္း အခုလုိ ရွင္းျပလုိက္ပါသတဲ့ဗ်ာ..
"၀န္ၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ေျပာရမွာေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပရရင္
က်ေနာ္တုိ႕ ေက်ာင္းကရံပုံေငြ အခက္အခဲရွိေနတာေၾကာင့္ ေစ်းခ်ိဳတဲ့
လမ္းေဘးေစ်းမွာ ၀ယ္ခဲ့မိလုိ႕ တိမ္းေစာင္းေနတာပါ" တဲ့ဗ်ာ...
၂။ နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲ
တခါတုန္းက ပညာေရးဌာနက စစ္ေဆးေရးအရာရွိတေယာက္ဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕က
စာသင္ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ စစ္ေဆးရင္း ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ုိ
ေမးလုိက္ပါတယ္။
"နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲကြ"
ေက်ာင္းသားေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ရြံ႕သြားပါတယ္။ အသံေတြတုန္ျပီး… "က်
က်ေနာ္ မသတ္ဘူး" တဲ့။
ပညာေရးအရာရွိဟာ ကေလးရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ အေတာ္ေလး မေက်မနပ္ျဖစ္သြားျပီး
အတန္းပိုင္ ဆရာမကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္တယ္။ အတန္းပိုင္ ဆရာမလည္း
ကမန္းကတမ္းနဲ႕ ေက်ာင္းသားေလးအတြက္ စိတ္ပူျပီး ေက်ာင္းသားေလးဖက္က
ကာကြယ္ျပီး ေျပာလုိက္တာက-
"ဒီေက်ာင္းသားေလးဟာ အတန္းထဲမွာ သိပ္ေအးပါတယ္ဆရာ။ ေက်ာင္းသားေတြ
အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ရန္ျဖစ္တာ မရွိပါဘူး။ သူသတ္တာေတာ့
မဟုတ္နုိင္ဘူးထင္ပါတယ္ရွင္" တဲ့။
စစ္ေဆးေရး အရာရွိလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ မ်က္စိမ်က္နွာပ်က္ျပီး
ျပန္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကုိ ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနဆီ
စာသင္လုိက္သတဲ့။ ဒီလုိနဲ႕ မၾကာခင္ ၀န္ၾကီးဌာနက အခုလုိ စာျပန္လာပါေတာ့တယ္။
"နတ္ရွင္ေနာင္ ေသတာလည္းၾကာပါျပီ။ ေနာက္ထပ္ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြ
လုပ္မေနပါနဲ႕" ေတာ့တဲ့ဗ်ာ။
No comments:
Post a Comment